Bespreking bij de vernissage in Den Haag op 12 november 2018
Enkele weken geleden hield ik een verhaal voor een grote groep artsen die euthanasie praktiseren bij psychiatrische patiënten. Ik was uitgenodigd te spreken onder een soort titel als Euthanasie als laatste troost bij psychiatrisch lijden.
Ik ving aan met een oud gedichtje van Tsjwang Tze dat als volgt gaat:
Om vissen te vangen gebruikt men aas. Heeft men de vissen gevangen, dan kan men het aas vergeten
Om konijnen te vangen gebruikt men een strik. Heeft men de konijnen gevangen, dan kan men de strik vergeten.
Men gebruikt woorden om hun betekenis uit te drukken. Wordt de betekenis verstaan, dan kunnen de woorden vergeten worden. Waar vind ik een mens die de woorden vergeet opdat ik met hem praten kan?